სიმღერების მაღაზია

ლექსი, სიმღერის სტროფი

ბოლო ზარი ჯღერს, კლასები დაიცალა,
მასწავლებლების ნერვები როგორც მტვერი დაფქვა,
ათიანები, ორიანები, თეთრი ფურცლები,
გარდაბანის აკორდები, სევდაა ფერადი.

მისამღერებად

ბატებო, ბატებო, სადა ხართ თქვენ?
მოგენატრებით მე-12ა, ესა ჩემი დრე,
რადიოს კასეტის ხმა, დისკის ბრუნვა,
დრო მიდის, მაგრამ მოგონებები რჩება მუდამ.

ლექსი, სიმღერის სტროფი 2

წელსა ბოლო ზარი, პორტფელი ცარიელი,
კედელზე ცარცით, დაწერილი "ნერვი ვერ მოერია".
განახევრებული დავალება და მასწავლებლის სიმკაცრე,
ბავშვის სიცილში იმალება საწინააღმდეგო ძალა.

შეკვრა

ოთახში სიჩუმე, მაგრამ მოგონებებით გვესმის,
პატარა კუთხე, სადაც გავიზარდეთ, გვეშინოდა არ წავიდეთ.
ეს ჩვენ ვართ, 12ა, ჩვენი დროა და ჩვენი სკამები,
ჩემი ქუჩა, ჩემი კლასტერები, ჩემი ტკბილი ზღაპრები.

მისამღერებად

ბატებო, ბატებო, სადა ხართ თქვენ?
მოგენატრებით მე-12ა, ესა ჩემი დრე,
რადიოს კასეტის ხმა, დისკის ბრუნვა,
დრო მიდის, მაგრამ მოგონებები რჩება მუდამ.

ლექსი, სიმღერის სტროფი 3

მასწავლებლის ზარი, ბოლო გაკვეთილი,
მოსწავლეების ფიქრები – ცხოვრების ჩანახატი, ფილმი.
გარდაბანში გზა, სკოლიდან სკოლამდე,
ყველაფერი დარჩება, ჩვენგან გულამდე.